تاثیر تماس زودهنگام آب بر روی پوشش سیمانی اصلاح شده

پوشش دهی سطوح بتونی با استفاده از پوشش های سیمانی، خصوصا آن دسته از کاربردهایی که در آن بحث ذخیره آب مطرح است، از روش هایی است که بعنوان یک راهکار قابل اطمینان تر در مقابل پوشش های عمومی و معروف برپایه پلیمرهایی چون اپوکسی، یورتان، آکریلیک و پلی یوریا در حال گسترش است. با وجود مزایایی چون مقاومت خوب نسبت به شرایط جوی، خش و اعمال بار، نواقصی در پخت این نوع پوشش ها وجود دارد که منجر به کم شدن کارائی آن و آزاد شدن ناخواسته آلودگی در پوشش به آب میکند.

مقایسه بین پوشش پلیمری و کریستالی

در این مطالعه کارائی یک پوشش سیمانی دوگانه که ترکیبی از خواص ضدآبی و آب دوستی است به منظور محافظت از بتن مورد ارزیابی قرار گرفت تا محققان بتوانند توانایی این ترکیب را در غلبه بر نواقص آن ارزیابی کنند. نتایج نهایتا با یک پوشش سیمانی اصلاح شده با پلیمر مقایسه شد.

نتایج بهتر متعلق به پوشش کریستالی

در این پژوهش اثرات در معرض آب قراردادن زود هنگام، بعد از ۲۴ ساعت از پخت، توسط آزمون چسبندگی(pull off) و اندازه گیری میزان آلودگی در ۲۱ روز اول ارزیابی شد. کیفیت آب در هر دو نمونه براساس استانداردهای سازمان جهانی بهداشت خوب تا عالی ارزیابی شد. همچنین در هردو نمونه هیچ گونه ترک یا نقص ساختاری مشاهده نشد. پوشش کریستالی برای پخت بهینه خود نیاز به ۱۲۰ تا ۲۴۰ ساعت زمان بود درحالیکه این مقدار برای پوشش پلیمری ۷۲ ساعت اندازه گیری شد. در آزمون مقاومت چسبندگی پوشش پلیمری بر روی سطوح زبر و صاف نتایجی بالاتر از ۱ مگاپاسکال بعد از ۱۲۰ ساعت پخت داشت، و در حالیکه این مقدار برای پوشش کریستالی دوبرابر زمان برد اما در مقایسه با نمونه پلیمری از جذب کمتر آب برخوردار بود که حاکی از ارزیابی مثبت این نوع پوشش دارد.

این پژوهش در مجله  Construction and Building Materials ارائه شده است.

نظر دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *