پژوهشگران دانشگاه صنعتی امیرکبیر با اجرای یک طرح آزمایشگاهی، تلاش کردند با تولید نانوحامل‌های مغناطیسی، بازدهی فرایند شیمی‌درمانی سرطان خون را افزایش دهند. استفاده از این نانوحامل‌ها در فرایند شیمی‌درمانی، علاوه بر بهبود عملکرد درمانی دارو، کاهش اثرات مخرب مصرف دارو بر بافت‌های سالم را در پی دارد.
پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی تبریز موفق به سنتز آزمایشگاهی نانوحامل‌های پلیمری شدند که از آن‌ها می‌توان در ژن‌درمانی سلول‌های سرطانی استفاده کرد. این نانوحامل‌ها در مقایسه با نمونه‌های مشابه، از سمیت کمتر و زیست سازگاری بالاتری برخوردارند.
پتنت یک شرکت داروسازی به‌عنوان نوآوری بسیار مفید و جدید از سوی دفتر اختراعات آمریکا انتخاب شد. این پتنت در حوزه ساخت سیستم‌های رهاسازی دارو است که به بیمار کمک می‌کند به‌صورت خودکار، داروها روزانه وارد بدنش شود.
محققان نانوحاملی ساختند که می‌تواند خودآرایی داده و مولکول‌های مکمل خود را به دام اندازد. این مولکول‌های به دام افتاده در نقطه‌ای دیگری قادر به رهاسازی ترکیبات درونی خود هستند.
محققان دانشگاه صنعتی امیرکبیر در پی طرحی تحقیقاتی، موفق به ساخت داربست‌های پلیمری قابل استفاده در حوزه‌ی مهندسی بافت شدند. این داربست که به منظور ترمیم استخوان‌های آسیب دیده ساخته شده است، توانایی حمل و رهاسازی کنترل شده‌ی دارو را نیز دارد.
محققان داروسازی کشورمان در طرحی تحقیقاتی اقدام به بررسی بهبود عملکرد دارورسانی هدفمند با نانوذرات نمودند. این نانوذرات که حاوی داروی انسولین هستند، در صورت موفقیت در مطالعات تکمیلی، قابل کاربرد جهت درمان دیابت خواهند بود.
محققان با استفاده از نانومواد، ژلی ساختند که می‌تواند به‌عنوان حامل دارو، داروی شیمی‌درمانی را به آهستگی در بدن رهاسازی کند. نتایج آزمایش روی موش‌های مبتلا به سرطان پستان، حاکی از اثربخش بودن این سیستم دارویی است.
محققان کشورمان با تهیه میسل‌های حساس به pH که برپایه پلیمر مونو متیل ایتاکونات، زنجیرهای جانبی کلسترول و پلی اتیلن گلیکول بودند، به بررسی رهایش دارو توسط آن به عنوان نانوحامل دارویی جهت درمان سرطان پرداختند. با کاربرد نتایج این طرح در صنایع داروسازی می‌توان عوارض جانبی داروهای ضد سرطان را کاهش داد.
محققان دانشگاه پیام نور تبریز با همکاری پژوهشگران دانشگاه لرستان موفق به تولید پلیمرهای پرشاخه زیست تخریب‌پذیر و سازگار با محیط بدن شدند.
محققان با قرار دادن نانوالیاف کربنی روی سطح غشاء انعطاف‌پذیر سیلیکونی موفق به تولید ساختاری برای رهاسازی دارو شدند. نانوالیاف سوزنی شکل می‌تواند دیواره سلول را سوراخ کرده و غشاء انعطاف‌پذیر نیز به‌عنوان حامل دارو استفاده می‌شود.
my
