my
به گزارش خبرگزاری فارس به نقل از ستاد توسعه فناوری نانو، مائده زمانی، کارشناس ارشد مهندسی نساجی، به کمک روش الکتروریسی، نمونه‌ای از یک وب نانوالیاف را تولید نموده است و از این وب برای رهایش دارو برای درمان بیماری‌های لثه، بهره گرفته است.
وی گفت: یکی از معایب فیلم‌های حامل دارو، تمایل به چسبندگی و یا سخت شدن آنها حین تماس با مایعات بدن است ولی نانوالیاف به دلیل دارا بودن ساختار نانولیفی نرم و بی‌بافت، این مسئله را تا حد زیادی حل کرده است.
در این پژوهش، برای تهیه نانوالیاف، محلول‌هایی حاوی مقادیر مختلف پلیمر پلی‌کاپرولاکتون و داروی آنتی‌میکروبیال مترونیدازول بنزوات در مخلوط حلال‌های دی‌کلرومتان و دی‌متیل فرمامید با نسبت‌های حجمی متفاوت تهیه شده و با استفاده از روش الکتروریسی نانوالیاف مورد نظر تهیه شده است.
زمانی در ادامه افزود: وب نانوالیاف بررسی شده در این تحقیق در طول مدت زمان رهایش دارو، ظاهر نرم و انعطاف‌پذیر خود را کاملاً حفظ کرده است. این موضوع همچنین به دلیل پایین‌تر بودن دمای پلی‌کاپرولاکتون از دمای بدن است که باعث شده وب نانوالیاف در دمای ۳۷ درجه سانتی‌گراد به حالت لاستیک باشند که این مسئله می‌تواند کاربرد این وب‌ها را در محل پاکت ایجاد شده در لثه در نتیجه‌ی عفونت‌های پریودنتال، آسان‌تر کند.
زمانی در مورد مزیت این کار پژوهشی گفت: با کاربرد چنین سامانه‌ای، بیمار تنها یک بار برای وارد کردن وسیله به داخل پاکت پریودنتال به متخصص مراجعه کرده و نیازی به خارج کردن وسیله نیست. این امر سبب صرفه‌جویی در هزینه و زمان شده و مطلوبیت کاربرد وسیله را تا حد زیادی افزایش می‌دهد.
بنابر گفته زمانی، رهایش کنترل شده دارو از وب نانوالیاف الکتروریسی شده در این تحقیق، ۱۹ تا ۲۳ روز ادامه دارد درصورتی که بیشترین زمان گزارش شده در سامانه‌های مختلف رهایش کنترل شده‌ی موضعی دارو، برای درمان بیماری‌های پریودنتال ۱۴ روز است.
زمانی یادآور شد: نتایج حاکی از آن است که تغییر پارامترهایی همچون نسبت حلال‌ها، غلظت پلیمر و غلظت دارو تاثیر به‌سزایی بر مورفولوژی نانوالیاف دارد و میانگین قطری نانوالیاف پلی‌کاپرولاکتون حاوی مترونیدازول بنزوات تولیدی در شرایط مختلف، از ۳۱۳ تا ۹۹۹ نانومتر متغیر است. همچنین نتایج نشان می‌دهد؛ تغییر پارامترهای نام‌برده بر پروفایل و سرعت رهایش دارو از وب نانوالیاف الکتروریسی شده هم تاثیرگذار است.
جزئیات این پژوهش که با راهنمایی محمد مرشد و ژاله ورشوساز انجام شده، در مجله European Journal of Pharmaceutics and Biopharmaceutics (جلد ۷۵، صفحات ۱۸۵- ۱۷۹، سال ۲۰۱۰) منتشر شده‌است.
