پارافین کلرینه

پارافین کلرینه دومین نرم کننده به عنوان بازدارنده شعله برای کامپاندهای پی وی سی انعطاف پذیر می باشد. از ویژگی های پی وی سی خاصیت ضد شعله و قیمت پایین آن است. پارافین کلرینه مانند پی وی سی ذاتا غیر قابل اشتعال هستند اما تنها با ترکیب با مقدار مناسبی از نرم کننده اولیه به کار گرفته شوند. پارافین کلرینه، هیدروکربن های مستقل هستند که کلردار شده­اند. پارافین کلرینه ها براساس طول زنجیر و درصد کلر طبقه بندی می­شوند.  به صورت کلی از پلاستی سایزر به عنوان پلاستی­سایزر دوم به دلیل خاصیت ضد شعله، سازگاری زیاد با رزین، عدم بو و کم بودن سمیت و پایداری خوب در مقابل گرما و نور است. پارافین کلردار شده به وسیله کلردار کردن n-paraffin یا پارافین وکس در یک فرآیند بچ تولید می­شود. به عنوان ماده اضافی در رنگ، چسب، پارچه، چرم و پوشش­ها استفاده می­شود.

شکل ظاهری پارافین کلرینه زرد خیلی روشن و به صورت مایع ویسکوز بدون بو است. برای پارافین با افزایش میزان کلر، ویسکوزیته و دانسیته ویژه افزایش می­یابد. در پارافین کلرینه ۵۲% مقدار کلر به عنوان نرم کننده برای پلیمرهای وینیلی و اتیل سلولز بسیار مناسب است و می­تواند به میزان زیادی جایگزین دی اکتیل فتالات شود.

پارافین کلرینه حاوی ۳۰-۷۰% کلر، خنثی و تقریبا نامحلول در آب است. پارافین دارای فشار بخار بسیار کم است. اکثر محصولان پارافین کلرینه به صورت مایع است و رنج نسبا کمی از آنها ویسکوزیته بالا دارند. ن.ع جامد آن دارای زنچیرهای کربن طولانی تر می­باشد و معمولا حاوی ۷۰-۷۲% کلر است. افزایش کلر باعث افزایش دانسیته و ویسکوزیته پارافین می­شود. پارافین کلردارشده قابل مخلوط شدن با بسیاری از حلال­های آلی مثل هیدروکربن­های آلیفاتیک و آروماتیک، حلال های کلر ، کتون و استرها می­باشد.

به صورت کلی پارافین کلرینه به اندازه پلاستی سایزر فتالات و فسفات کارایی ندارد. به منظور حفظ خواص فیزیکی فرمولاسیون باید نسبت جایگزینی بین ۱.۲ تا ۱.۵ به جای DOP استفاده شود. مثلا ۱۲phr پارافین کلراید به جای ۱۰phr فسفات استفاده می­شود. زمانی که پارافین کلرینه دارای بیش از ۵۰% کلر است، نباید بیشتر از ۳۰% کل سطح پلاستی سایزر استفاده­ی از پارافین کلرینه استفاده نمود.

به منظور تولید کامپاندهای شفاف اغلب از پارافین کلرینه ۴۴% استفاده می­شود چراکه روشن تر است. به خوبی شناخته شده است که پارافین های کلرینه به تخریب حرارتی حساس هستند و در بسیاری از کامپاندها به عنوان پایدارکننده های مناسب گزارش شده اند.