my
برای آشنایی اجمالی با پلی(فنیلن اکسید)، اینجا کلیک کنید!
پلی(فنیلن اکسید) یا PPO، یکی از آن پلیمرهای پرکاربردی است که آنها را گرمانرم های مهندسی می نامیم. نقطه ی قوت آنها مقاومت زیادشان در برابر دمای بالاست. PPO دمای انتقال شیشه‌ای بسیار بالایی دارد، نزدیک C° ۲۱۰. البته این مقاومت حرارتی بالا، مابه ازایی هم دارد. اغلب پلیمرها در دمای بالا در یک حالت شبه مایع فرآیند می شوند، ولی اگر پلیمر در یک دمای مناسب به حالت شبه مایع درنیاید، نمی توانید آن را فرآیند کنید. به همین دلیل PPO اغلب با پلی‌استایرن ضربه پذیر (به اختصار HIPS ) به صورت آلیاژ در می آید. آلیاژ کردن PPO با HIPS فرآیند کردن آن را ساده تر می کند، به علاوه مقداری حالت ارتجاعی نیز به آن می بخشد. PPO به این چقرمه سازی نیاز دارد، زیرا این ماده به تنهایی در برخی موقعیت ها می تواند شکننده باشد. جنرال الکتریک آلیاژهای PPO/HIPS را تولید نموده و آنها را تحت نام نوریل می فروشد.
از نظر ساختاری PPO از حلقه های فنیلن که به وسیله اتصالات اتری در موقعیت های ۱و۴ یا پارا، به هم وصل شده اند، تشکیل شده است.
این پلیمر در واقع باید پلی(۲و۶-دی‌متیل‌فنیلن‌اکسید) نامیده شود، اما آن را پلی(فنیلن اکسید) می نامیم.
PPO از طریق واکنشی که ما آن را پلیمریزاسیون جفت شدن اکسایشی می نامیم، و از منومر ۶,۲-دی متیل فنول تهیه می شود. آب یک محصول فرعی است، و بنابراین این واکنش یک پلیمریزاسیون تراکمی محسوب می شود.
تصویر سه بعدی منومر ۲،۶-دی‌متیل‌فنول به این شکل است:
برخی دیگر از گرمانرم‌های مهندسی از این قرارند:
پلی‌ایمیدها
پلی(فنیلن سولفید)
پلی(اترسولفون)ها
پلی‌کتون ها