تجزیه روکش وسایل بازیافت شده

بازیافت وسایل ساخته شده از روکش های پلاستیکی مانند گوشی های موبایل، mp3 players   و… مشکل و نیازمند انجام کار دستی مکرر است. اما رویکردی جدید برای ایجاد راه سریعتر در مورد این وسایل بکار برده شد که مبتنی بر حافظه شکلی ((shape-memory در پلاستیک هاست، بدین معنی که اوراق و تجزیه کردن این وسایل در پایان عمر مفید آنها می تواند بطور خودکار انجام شود.

این روش امکان بازیابی مجدد با بازده بیشتر برای اجزا و قسمت های مهم فلزی میلیون ها وسیله ای که هرساله از رده خارج می شوند را می دهد.

Habib Hussein و David Harrison عضو دانشکده مهندسی و طراحی در دانشگاه Brunel توضیح می دهند که قوانین WEEE در اروپا (دستورالعمل زباله های الکتریکی و الکترونیکی)، با هدف متوقف کردن رشد زباله های الکتریکی و الکترونیکی و کاهش اراضی مورد استفاده برای سوزاندن این زباله ها وضع شده اند. به عبارت دیگر این قوانین انگیزه تولید ابزارهای قابل بازیافت را افزایش خواهد داد.

با بهینه کردن بازیافت اجزاء پرخطر و باارزش حین عملیات بازیافت می توان به همین مهم (کاهش زمین های مورد استفاده برای سوزاندن زباله ها) نزدیک شد. در حالی که از رده خارج کردن بصورت غیر اتوماتیک زمان بر و در نتیجه هزینه بردار است.

آنها همچنین اطلاعات مقدماتی در مورد امکان استفاده از ADSM (جدا کردن فعال با استفاده از مواد هوشمند) را بدست آورده اند. ADSM  از موادی که می توانند مانند چفت یا بست در داخل ماده عمل کنند استفاده می کند، که این هم در پایان عمر محصول به سادگی توسط حرارت مستقیم می تواند تخریب شود. رهایی از چفت و بست موجب تخریب وسیله می شود، بدون اینکه نیازی به پیچاندن یا استفاده از قلابهای فلزی باشد. این یکی از ویژگی های مهم طراحی فوق است که بازیافت وسایل الکترونیکی را ساده تر میکند.

قوانین حاکم بر این روش در مهندسی پلاستیک، اثر حافظه شکلی یا  shape memory effect نامیده می شود. مواد پلاستیکی در یک حالت می توانند بصورت unfastened (جدا از هم) ودر حالت بعدی به شکل fastened (درهم و محکم شده) باشند.

وقتی که در حالت جدا از هم به پلاستیک گرما داده شود، به شکل اولیه خود باز خواهد گشت.  یعنی حافظه مولکولی، شکلی را که برای اولین بار تولید شده حفظ می کند.

محققان دستگاه های case-fastening را که بر پایه پلیمری با حافظه شکلی است را توسعه دادند. آزمون آنها ثابت کرد که قرار دادن وسیله در پایان عمر مفیدش در داخل آب به همراه همزن باعث جدا شدن قسمت های محکم ((fasteners، و تبدیل آن به بخشهای جدا از هم می شود، در نتیجه وسیله تخریب می شود. آنها همچنین نشان دادند که بخشهای محکم، یکپارچگی خود را حداقل به مدت دو سال بطور خودبخود حفظ میکند.