my
گروهی از پژوهشگران در یک سفر تحقیقاتی سه هفته ای به بررسی توده زباله های واقع در اقیانوس آرام پرداختند، یک زباله دان اقیانوسی واقع در ۱۰۰۰ مایلی شمال هاوایی که بیشتر آن را تکه های پلاستیک تشکیل می دهد.
آنچه بیش از همه موجب نگرانی است، وجود مقادیر غیر قابل تصور از تکه‌های کوچک پلاستیک شکسته شده است. در این سفر صدها نمونه‌ی آب از منطقه فارالون در نزدیکی سانفرانسیسکو و ۱۰۰۰ مایلی کالیفرنیا تهیه شد و در همه نمونه ها تکه‌های کوچکی از پلاستیک‌های شناور مشاهده می‌شد و با پیشروی به سمت مرکز این زباله دان، مقدار تکه‌های پلاستیک بیشتری در هر گالن یافت می‌شد.
آندرو نیل، سرپرست محققین می‌گوید “دور ریزهای دریایی اپیدمی جدید ساخت بشر است. ” نیل، که یک محقق از سانتا باربارا بوده و دکترای ژنتیک مولکولی و بیوشیمی دارد، می‌گوید کارکنان کشتی در سه هفته سفر دریایی مشاهده کردند ستاره‌های دریایی کوچک تکه‌های کوچک پلاستیک‌های دور ریخته را می‌خورند، از آن سو ستاره‌های دریایی بوسیله ماهی هایی مانند سالامون یا ماهی تن که مردم از آنها تغذیه می‌کنند، خورده می‌شوند.
بخاطر اینکه پلاستیک‌ها شامل مواد سمی می‌باشند – و اعتقاد بر این است که می توانند مواد شیمیایی ممنوع شده ای مانند DDT و PCBها را که برای ده ها سال در محیط باقی می مانند، جذب کنند– سم شناسان صدها نمونه را که از بیش از ۳۰۰ ماهی گرفته شده، در آزمایشگاه های شیمی محیط زیست در برکلی بررسی کردند تا ببیند آیا هرگونه ماده‌ی شیمیایی، وارد زنجیره‌ی غذایی شده است.
این پژوهش، جامع ترین و کامل ترین تحقیقی است که تا کنون در مورد این توده های زباله صورت گرفته است. این زباله دان در اواسط دهه ۱۹۹۰ کشف شد، اما هنوز چیز زیادی در مورد آن نمی دانیم، مثلاً نمی دانیم این زباله دان چه زمانی تشکیل شده یا حتی مرز درست آن کجاست. این توده زباله از هوا یا بوسیله ماهواره‌ها قابل مشاهده نیست، چرا که بیشتر پلاستیک ها به میلیون ها تکه‌ی کوچک شکسته شده اند که در زیر سطح آب شناور هستند.
دانشمندان معتقدند که زباله‌ها از جریانات فاضلابی و رودخانه‌ها از مناطقی مانند خلیج سانفرانسیسکو و ژاپن شسته می‌شوند و سرانجام در چندین گرداب بزرگ اقیانوسی شناور می‌گردند.
دو کشتی تحقیقاتی به مناطق اعزام شدند و نمونه‌های آب و هزاران عکس و مشاهده را گرد آوری کردند. هدف آنها مطالعه اندازه این زباله دان بود، و یافتن اینکه پلاستیک ها چگونه بر حیات وحش آنجا اثر می‌گذارند و اینکه آیا می‌توان روزی حداقل بخشی از زباله ها را جمع آوری نمود.
وودرینگ یکی از اعضای اصلی گروه تحقیقاتی می‌گوید “یکی از راه های حل این مسئله می‌تواند افزایش استفاده از پلاستیک های زیست تخریب پذیر با منشا گیاهی و تقویت برنامه‌های مربوط به بازیافت پلاستیک ها باشد.” وی به عنوان راه حل دیگری طراحی مسیرهای فاضلابی را به منظور گیر انداختن دورریز‌های پلاستیکی، پیشنهاد می‌کند.
موضوع زباله دان اقیانوس آرام به یک مسئله جهانی محیط زیست بدل شده است. وجود زباله های پلاستیکی تنها یک تهدید شیمیایی نیست، بلکه پرنده‌ها و لاک پشت‌های دریایی و دیگر موجودات دریایی زمانی که از این پلاستیک‌های شناور تغذیه کنند یا در آنها به دام افتند، از بین می روند. گونه های مهاجم مانند خرچنگ‌ها و صدف ها و دیگر موجودات زنده دریایی نیز می‌توانند خود را به این مواد بچسبانند و در مناطق مختلف کره زمین شناور شوند.
بر اساس گزارشات موجود در سال ۲۰۰۶، در مرکز اقیانوس آرام بیش از ۶ پوند دور ریز به ازای ۱ پوند پلانکتون وجود دارد. این گزارشات حاکی از وجود تقریباً ۴۶۰۰۰ تکه زباله‌ی پلاستیکی شناور در هر یک مایل مربع از اقیانوس است.
پلاستیک های شناور چه کوچک و چه بزرگ همچون انتشار دهنده سرطان در اقیانوس ها هستند و غیر قابل تصور است که اقیانوس ها در ۳۰ سال آینده به چه شکلی در خواهند آمد، اگر برای تغییر این وضع کاری نکنیم !؟
——————–