my
گوش مصنوعی دانشمندان توسط یک جراح پلاستیک طراحی شد که تا حد ممکن به عضو واقعی شبیه باشد.
محققان ماساچوست تعداد مورد نیاز سلولهای غضروف را رشد دادند و آنها را زیر پوست موشهای آزمایشگاهی پرورش دادند.
به قالب سیم اضافه شد تا این عضو شکل گرفته و شبیه گوش انسان قابل ارتجاع باشد.
دانشمندان درحال حاضر برای انجام آزمایشهای بالینی این گوش آماده می شوند و امیدوارند که روزی از آن در عملهای پیوندی به کار گرفته شود.
درحالی که این فناوری قابل تغییر است، دانشمندان مدعی شده اند که می توانند در یک دوره زمانی کوتاه از همین فرآیند برای تولید گوشهای استفاده کننده که شبیه گوشهای واقعی است.
این گوشها توسط توماس سروانتیز و همکارانش از بیمارستان عمومی ماساچوست ساخته شده است.
آنها با کمک یک جراح پلاستیک یک مدل سه بعدی دیجیتال ساخته و طراحی کردند تا از شکل و شباهت آن اطمینان حاصل کنند.
مدل نهایی چاپ شد و با polydimethylsiloxane قالب گرفته شد. این مواد یک ترکیب خاص سیلیکونی است. کولاژن گاو به این قالب نهایی افزوده شد. کولاژن پروتئینی است که به پوست خاصیت ارتجاعی می دهد.
پس از آن محققان سلولهای غضروف گوش را از گوسفند برداشت کردند. این سلولها زیر پوست موشهای آزمایشگاهی کاشته شد و یک دوره سه ماهه انتظار سپری شد تا تعداد کافی غضروفها در بدن موشها رشد کنند تا بتوان آنها را جایگزین کلاژن گاو در قالب نهایی کنند.
مدلهایی که با همین روش به علاوه سیم ساخته شد شباهت بیشتری به گوش انسان داشت، چرا که به نظر می رسد مدلهای بدون سیم به نوعی از شکل خارج شده اند.
همین گروه پیشتر این تحقیق را روی موشها با استفاده از سلولهای غضروفی انجام داده بود اما این بار آن را به صورت سه بعدی انجام دادند.
سالانه هزاران کودک با نقصی متولد می شوند که از آن با عنوان “microtia” یاد می شود، در این نوع نقص عضو ، گوش خارجی آنها به طور کامل رشد نمی کند. بسیاری از آنها دارای گوش داخلی هستند اما در شنوایی آنها به علت فقدان ساختار خارجی یک نقص وجود دارد.
نتایج این تحقیقات در مجله انجمن رویات اینترفیس منتشر شده است.