نانودارویی برای ممانعت از بازگشت سرطان سینه در بیماران

هرسپتین و کامپتوثسین دو عامل ضد سرطان بسیار قوی هستند که می‌توانند در درمان سرطان بسیار اثربخش باشند. هرسپتین یک آنتی‌بادی برای هدف قرار دادن فاکتور رشد در سرطان سینه است، بیمارانی که این آنتی‌بادی را دریافت می‌کنند، برای مدتی رشد تومور در آنها کند شده ولی بعد از مدتی تومور به رشد عادی خود ادامه می‌دهد که دلیل این امر مقاومت تومور به این آنتی‌بادی است. برای حل این مشکل یک تیم تحقیقاتی از موسسه فناوری کالیفرنیا به رهبری مارک دیویس سیستم جدیدی ارائه کردند که در آن اثر بخشی داروی ضد سرطان سینه را به استفاده از فناوری‌نانو بهبود پیدا می‌کند.
این که از نانوذرات برای تولید داروی ضد سرطان استفاده شود چیز جدیدی نیست، آنچه که این گروه برای اولین بار ارائه کردند این است که یک آنتی‌بادی منفرد به یک نانوذره متصل می‌شود و هر دوی آنها به عنوان یک داروی ضد سرطان عمل می‌کند. برای ساخت این دارو، کامپتوثسین غیرمحلول در آب به یک زیست‌پلیمر طبیعی موسوم به موسین متصل می‌شود. در کنار این زیست‌پلیمر، پلیمر زیست‌سازگار دیگر به ناوم پلی‌اتیلن گلیکول نیز قرار داده می‌شود. کامپتوثسین به همراه موسین و پلی‌اتیلن گلیکول خودآرایی داده و یک نانوذره متراکم ایجاد می‌کند که به راحتی در آب حل شده و می‌تواند در سیالات زیستی نظیر خون نیز حل شود. به این نانوذره یک مولکول هرسپتین نیز اضافه شده تا داروی نهایی ساخته شود.
در پژوهش‌های قبلی، این گروه نشان داده بودند که تومورهای سرطان سینه به راحتی به نانوذرات حاوی هرسپتین متصل می‌شوند. براساس این نتایج، این گروه تحقیقاتی به بررسی رشد سرطان سینه در موش‌ها پرداختند و مقاومت تومورهای سرطان سینه را به کامپتوثسین مورد ارزیابی قرار دادند. در این پژوهش، محققان بیشینه مقدار دوز نانوذرات کامپتوثسین فاقد هرسپتین را بدست آوردند، دوزی که موجب کاهش ۱۵ درصد وزن موش نشود. در قدم بعد محققان به بررسی این نانوذرات به همراه هرسپتین با دوز ۱۰ درصد بیشینه بدست آمده پرداختند. نتایج، بسیار شگفت‌انگیز بود. تمام موش‌ها ۹ روز بعد از اولین تزریق کاملا عاری از تومور بودند. همچنین بعد از شش هفته هنوز هیچ اثری از بازگشت تومور در بیماران دیده نشده بود.