my
پلیمرهای سنتزی را می توان “بزرگ مولکول” نامید؛ اما هر چقدر هم که بزرگ باشند، باز هم طول زنجیر آنها محدود است. در پلیمریزاسیون رادیکالی، این امر به دلیل وجود واکنش هایی است که نهایتا منجر به توقف رشد زنجیر پلیمر می گردد. دو نمونه از این واکنش ها -که همواره ممکن است رخ دهند- ترکیب و تسهیم نامنتاسب هستند؛ که برای واکنش به هیچ واکنشگر دیگری نیاز ندارند.
واکنش ترکیب به معنی پیوند دو ماکرو رادیکال است، که منجر به تولید یک زنجیر به هم پیوسته به طول مجموع دو ماکرو رادیکال قبلی می شود. از سوی دیگر، تسهیم نامتناسب شامل یک تأخیر کوتاه پس از پیوند است که پس از آن، دو واکنشگر یاد شده از هم جدا شده و در حالی که دیگر در وضعیت واکنش دهی نیستند، از هم دور می شوند. نظر به اینکه این دو واکنش باعث تولید زنجیرهایی با طول متفاوت می شوند (همان گونه که در شکل زیر نشان داده شده است)، دانستن نسبت وقوع آن دو نسبت به هم ضروری به نظر می رسد.
با نگاهی به گذشته می توان دریافت که بدست آوردن نسبت یادشده با دقت مناسب، با سختی های فراوانی همراه بوده است. هرچند که ظهور طیف سنجی بزرگ مولکولی جرمی و بهره برداری از قابلیت های این روش ها برای تعیین دقیق ساختار و طول زنجیر پلیمر، می تواند سختی های موجود در این مسیر را به راحتی از میان بردارد.
در مقاله ی پیش رو، گریگوری راسل و همکاران (از دانشگاه کانتربوری، نیوزلند) روش اخیر خود برای مشخص کردن تعادل میان دو واکنش ترکیب و تسهیم نامتناسب را به وسیله ی طیف سنجی جرمی آزمایش کردند. آنها نشان دادند که این روش در گستره ی وسیعی از شرایط و رویه های پلیمریزاسیون رادیکالی معتبر است؛ بنابراین برای بهره برداری های بعدی آماده خواهد بود.