SCRIMPSM: مواد مقرون به صرفه به طریق مؤثرتری ترکیب میشوند.
یک SCRIMP چیست؟ این کلمه مخفف این عبارت است: «فرآیند قالبگیری با تزریق رزین کامپوزیت های سیمن» ( Seemann Composites Resin Infusion Molding Process ) . یک روش جدید است که در تولید مواد کامپوزیتی کاربرد دارد.
برای دیدن برخی از چیزهایی که با روش SCRIMP ساخته می شوند، اینجا کلیک کنید.
با کمک فرآیند SCRIMP خودتان در منزل کامپوزیت بسازید
خُب، در واقع احتمالاً شما نخواهید توانست کامپوزیت های خود را در منزل تهیه کنید. این بیشتر به خاطر طبیعت خورنده و سمی عوامل پختی است که به کار می روند. به این برچسب مربوط به یک ماده ی خورنده نگاه کنید. بیبینید که چطور انگشت این شخص دارد ذوب می شود. و به میز کنار دست او نگاه کنید… این یک پیام ایمنی همگانی از سوی
CCC ، انجمن خوردگی کانادا ( Canadian Corrosives Council )، می باشد. به علاوه ممکن است ساخت کامپوزیت گران تمام شود، ولی به هر حال شما میتوانید اینجا درباره ی این روش چیزهایی را بخوانید. ساختن یک کامپوزیت با فرآیند SCRIMP بسیار شبیه به درست کردن یک کیک است. شما مقدار زیادی از مواد را با هم مخلوط می کنید، آن را در یک ظرف می ریزید و در اجاق قرار می دهید، و چند ساعت بعد، کیک کامپوزیتی آماده است! دستور پخت این است:
ابتدا به یک ظرف نیاز دارید. برای حل این مشکل، یک قالب بسیار بزرگ بسازید. با روش
SCRIMP می توانید قطعات واقعاً بزرگی را (مانند بدنه ی کامل کشتی با وزنی تا حدود ۳۰۰۰ پوند!)، یکجا و یک تکه قالبگیری کنید. این قالب را بسازید و آن را به شکلی درآورید که می خواهید بیرون کامپوزیت، به همان شکل باشد. نگران ساختن قالب فوقانی نباشید، زیرا SCRIMP نیازی به ان ندارد.
سپس قالبتان را با چیزی مثل پلیتترافلوئورواتیلن چرب کنید تا کامپوزیت شما به قالب نچسبد؛ مانند زمانی که اگر ظرف کیک را چرب نکنید، کیک به ان میچسبد.
حال، لایهای از الیاف را در تمام کف قسمت داخلی قالبتان بخوابانید. همین الیاف است که استحکام را به کامپوزیت میبخشد. اغلب، الیاف شیشه، نایلون، یا حتی الیاف کربن به کار میروند.
پس از آن اگر میخواهید کامپوزیت شما در عین سبکی همچنان ضخیمتر شود، باید یک مغزی مرکزی در داخل آن قرار دهید. این مغزی می تواند هر مادهای مثل فوم یا حتی چوب بالسا باشد.
بعد، باید لایهای دیگر از الیاف قرار دهید، و آن را با مادهای واسطه سر جایش بچسبانید.
در نهایت، کیسهای پلاستیکی روی آن بکشید و کنارهی اطراف قالب را درزگیری کنید. سپس یک پمپ خلأ را به مرکز کیسه وصل کنید و کل هوا را از قالب خارج سازید. با این کار، قالب کیک آماده است و میتوانید خمیر را در آن بریزید.
خمیر کیک کامپوزیتی ما، رزین ماتریس نامیده میشود. آرد متعلق به این ماتریس، رزین اپوکسی است و تخم مرغهای آن عوامل پخت نام دارند. دستهی کاملی از انواع اپوکسی رزین، و حتی انواع متفاوتتری از عوامل پخت وجود دارند که همگی به شکلهای مختلفی روی این که کیک شما چگونه از آب در میآید تأثیر میگذارند. حالا، تخم مرغها و آرد، یعنی رزین و عامل پخت را با هم مخلوط کنید و در بشکهی بزرگی بریزید و از طریق شلنگی آن را به کیسه وصل کنید. خلأ، رزین را به داخل قالب و وسط الیاف میمکد تا اینکه کل قالب پر شود؛ درست مثل ریختن خمیر درون ظرف کیک.
اینک، کیک را به مدت ۴ تا ۶ ساعت و در دمای ۳۵۰ درجه داخل فِر قرار دهید. قطعاً فر شما باید فر بزرگی باشد تا بتواند قالب بسیار بزرگتان را در خود جای دهد. پس احتمالاً فِری که در آشپزخانه دارید، مناسب نیست. در حقیقت، فِرِ مورد نیاز شما، حتی در آشپزخانه هم جا نمیشود و باید به بزرگی یک خانه باشد.ای کاش که این فر خودش تمیز بشود.
هنگامی که زمانسنج به صدا در آمد، کیک کامپوزیتی شما آماده است. کیسه را کنار بزنید، و کیک را به سرعت از قالب خارج کنید. حال، کیک را روی سطح مناسبی قرار دهید و آن را شکرپوش کنید. از اهمیت شکرپوشی غافل نشوید. شکرپوش کردن در هنگام تهیهی یک کیک کامپوزیتی، چیز مهمی است. شکرپوشی اشتباه میتواند یک کیک خوب را خراب کند، در حالی که یک شکرپوشی صحیح میتواند موجب شود که بدترین کامپوزیت، واقعاً خوب جلوه کند. شکلات و توت فرنگی، دو مورد دلخواه من هستند. خلاق باشید. اما هرگز از خامه زده شده برای روی کیکتان استفاده نکنید. ممکن است واقعاً زیبا به نظر برسد، ولی طعم یک کیک کامپوزیتی خوب را از بین میبرد.
حالا فقط آن را تزیین کنید، شمعها را روی آن قرار دهید و ترانهی تولد را بخوانید (که حتما بلدید). از آن لذت ببرید ! چیز خوبی است!
اگر می خواهید برخی از چیزهایی را که با روش SCRIMP ساخته میشوند، ببینید، اینجا کلیک کنید.